Quad rijden

Vandaag hebben we de auto gepakt en zijn we naar een plaats ten oosten van Kaapstad gereden waar we zijn gaan quad rijden. Marianne vond het in eerste instantie eigenlijk best griezelig (terwijl het juist Marianne was die in Nederland deze trip geregeld heeft) aangezien ze niet wist wat haar te wachten stond en ze niet echt wist of het haar wel zou lukken, ook al gezien het feit dat haar enkel weer aardig zeer begint te doen. Maar na 2 keer de bosjes in gereden te hebben binnen de eerste 10 minuten, bleek het eigenlijk helemaal niet eng te zijn. 2 uur lang hebben we door de bergen gereden wat een enorme kick heeft gegeven. Ontzettend mooi uitzicht vanuit de bergen op het dal wat beneden lag. Wij waren overigens de enigen die die middag een tripje gepland hadden staan. Dus we hadden een eigen privé-instructeur die voorop reed. Johan ging het wat makkelijker af dan Marianne want deze laatste zat toch redelijk gespannen op de quad. Het geeft dan wel een enorme kick, maar je moet ook goed opletten dat je niet in een afgrond stort. Maar alles ging goed. Marianne heeft nu nog de adrenaline door haar lijf gieren.

Safari

Gisteren en vandaag zijn we in het Aquila Wildlife Reservaat geweest. Een busje van Aquila kwam ons om half 6 ’s ochtends al halen en nog voor het ontbijt (2,5 uur later) kwamen we in het reservaat aan. Een overheerlijk ontbijtje genuttigd en daarna naar onze kamer gebracht. Een groot huisje met dito bed, een heerlijk groot bad en een douche die buiten staat. Nou was het weer guur dus die buitendouche is nooit door ons gebruikt. We hebben tot de lunch heerlijk in de lounge van het hoofdgebouw gezeten naast een open haard met voetbal op de tv. Toen zijn we gaan lunchen, wat overigens ook weer ontzettend lekker was. Daarna nog even bij de open haard gezeten en toen was het tijd voor onze eerste gamedrive. Samen met een stel meiden uit Canada en met Gideon, onze Ranger, gingen we met de jeep op pad. We kwamen onderweg een groot aantal dieren tegen. Sommige bleven op een afstand, andere kwamen weer vrij dicht bij, iets te dichtbij soms. Welke dieren hebben we gezien? Goede vraag: de blauwe wildebeest, de giraffe (klein type giraf), de zebra, de neushoorn, de springbok, de buffel, leeuwen en de nijlpaarden. Na een 2,5 uur duren de gamedrive (het werd inmiddels donker), gingen we weer terug naar het reservaat om daar van het diner te smullen. Daarna vroeg naar bed, want de volgende dag zou ons om 7u alweer een nieuwe gamedrive te wachten staan.









Vandaag hebben we weer een groot aantal dieren gezien die we gisteren al hebben gezien, maar dit keer waren ook de olifanten aanwezig. Geweldige dieren! Geweldige safari! Daarna in de zon relaxen bij het zwembad (overigens wel met lange broek aan, want zo warm was het nou ook weer niet), lunchen en toen weer terug naar het hotel! Weer een rit van circa 2 uur.

Ronnie’s Sex Shop

Vandaag begon de lange reis terug naar Kaapstad weer. In eerste instantie wilden we dit keer langs de kust rijden, maar hebben toch maar weer gekozen voor het geweldige berglandschap van de heenreis. Nogmaals genoten we van het uitzicht en ook dit keer kwamen we onderweg weer langs Ronnie’s. Deze keer toch maar even gestopt om iets te nuttigen. Ronnie’s is dus echt geen sexshop, maar een pub met een restaurantje ernaast. We hebben heerlijk in de zon gezeten en zelfs Ronnie kwam in eigen persoon nog even bij de pub kijken. Het bleek een oudere grijze man te zijn met een enorme vlecht in zijn haar. Ondanks dat we lekker zaten op het terras bij Ronnie, hebben we toch de auto maar weer gestart en zijn we verder richting Kaapstad gegaan. Dit keer hebben we een hotel midden in kaapstad. De navigatie was volgens ons ernstig in war en leidde ons via allerlei voorsteden gaan waar je ’s avonds absoluut niet alleen over straat had willen gaan. Taxibusjes duwden je bijna van de weg, trapten vlak voor je plotseling op de rem of schoten gewoon vlak langs je heen. We waren dan ook blij dat we Belleville weer verlaten konden en bij ons hotel aankwamen. Het hotel ligt in de Gardens, zoals de buurt hier genoemd wordt. Het is een trendy hotel. Eigenlijk zouden we hier maar 3 nachten blijven, maar hebben meteen het andere hotel gecanceld en hebben hier 3 nachten bijgeboekt. Wie wil namelijk nou niet lekker lang in deze hotelkamer blijven: douche midden in de kamer, slechts gescheiden door een kraakhelder glazen wandje. Aan de muur hangt een platte beeldbuis en het bed is heerlijk groot. Ja, hier kunnen we ons wel een tijdje vermaken.

Beestenboel

Ons beestachtig dagje begon vandaag bij de Oudtshoorn Ostrich Farm waar vriendelijke Mike ons van alles vertelde over de struisvogel. Zo legde hij ons uit wat het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje is. Het mannetje is zwart met wit en het vrouwtje is bruinig. Het vrouwtje zit overdag op de eieren en heeft dus een beschutte kleur zodat ze niet opvalt in het landschap. Het mannetje zit ’s nachts op de eieren en heeft dus de donkere kleur zwart zodat hij ’s nachts niet opvalt.

De heren die tijdens de rondleiding aanwezig waren, mochten zoenen met een vrouwtjes struisvogel. Zo ook Johan die met volle teugen genoot van de zoen van deze dame: een stukje voer tussen zijn lippen zorgde al voor een geweldige sensatie. De struisvogel pikte het stukje zo tussen zijn lippen weg. Johan had geluk. Een Braziliaan uit het groepje was minder fortuinlijk. Hij had een klein stukje voer gekregen en de struisvogel kon er niet echt bij en heeft 3 pogingen moeten doen om het voer te pakken te krijgen. Resultaat: een grote rode bloeduitstorting naast zijn lip (een liefdeskus?????). Daarna was het de beurt aan Marianne om kennis te maken met deze dame. Marianne ging naast de struisvogel staan, Mike deed wat voer in zijn hand en leidde de lange harige nek van de struisvogel langs Marianne’s hals. De lange nek hing als een strop op haar hals heen, hetgeen ernstig kriebelde. Daarna verlieten we deze tamme dame en gingen we naar een aantal andere struisvogels kijken. Even later mochten we op de struisvogel rijden. Johan was een tikkeltje te zwaar en mocht er niet op, maar Marianne nog net wel. Het was een hele belevenis ook al werd ze na nog geen 10 seconden weer van de struisvogel af geworpen. Gemengde gevoelens want het was toch wel erg leuk, maar eigenlijk ook best zielig voor die beesten. Daarna nog even met een bak met voer gestaan waaruit al die beesten tegelijk gingen eten wat zorgde voor een waar nekkenfestijn om Marianne heen.


Later lieten we de struisvogels voor wat ze waren en gingen we een eindje rijden. We wilden naar de watervallen, maar de huurauto was niet echt op een kiezelstenenpad door de bergen berekend en we waren dan ook maar weer snel omgekeerd. Hierna reden we door naar de Cango Wildlife Ranch wat een soort van dierentuinachtig iets is. We werden rondgeleid door een aardige dame, Dunné genaamd. Je kon er zelfs in een kooi het water in worden gelaten om tussen de krokodillen te zitten. Maar het weer was redelijk omgeslagen en fris dus niet echt een aantrekkelijke gedachte. Afgezien van het feit dat zwemmen met krokodillen ons sowieso niet echt aanstond (al lagen de krokodillen wat versufd langs de rand van het meertje). Marianne is nog wel even bij twee tijgerwelpjes in de kooi gegaan, maar kwam gedesillusioneerd weer naar buiten: de diertjes waren helemaal niet zo zacht als ze had gedacht, ze voelden aan als een ruwe hond.



Om de dag goed af te sluiten, hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje, Jemima. Voor degenen die binnenkort in de buurt van Oudtshoorn komen, een absolute aanrader! Geweldig eten en een geweldige sfeer.

Ondergronds Oudtshoorn

Vandaag zijn we naar de Cango Caves geweest. Het was een ritje de bergen in net buiten Oudtshoorn. De Cango Caves zijn grotten die ontstaan zijn door druipsteen. De grotten bestaan uit een groot aantal kamers waarin indrukwekkende formaties te zien zijn, zowel stalagmieten als stalagtieten. Deze grotten zijn een van de indrukwekkendste grotten ter wereld en behoren tot een van de 7 wonderen van Afrika. Al had Marianne het na 2 kamers eigenlijk wel gezien, de cultuurbarbaar!!! Toen we na een tijdje weer uit de grotten kwamen, bleek het weer tegen te vallen: bewolkt en regen! Onze plannen om nog wat leuke dingen te bezoeken, vielen letterlijk in het water en de rest van de dag hebben we in ons huisje in Oudtshoorn doorgebracht. Lang leve de puzzels, kranten en tv!

Driving all day, my hands wet on the wheel

Vandaag zijn we naar Oudtshoorn gereden. Met de navigatie op de voorruit geplakt, gingen we op weg. “Zeg schat, weet je zeker dat we wel goed gaan?” werd meerdere malen over en weer gezegd, maar ja, we vertrouwden de navigatie en reden dus gewoon door. De weg voerde van snelwegen naar hoofdwegen en van dalen naar bergtoppen. Het gebied waardoor we reden heet De Karoo. De afstand die we moesten afleggen was rond de 450 km. Halverwege de middag kwamen we door het pittoreske stadje Montagu waar we even een pitstop gemaakt hebben en bij Rambling Rose een heerlijke lunch genuttigd hebben. Na nog even onze benen gestrekt te hebben, klommen we toch maar weer in de auto en wat waren we dankbaar voor de airco want de zon stond fel aan de hemel te branden. Vanaf Montagu begint de Route 62, de Zuid-Afrikaanse tegenhanger van de bekende Route 66 in Amerika. De volgende plaats waardoor we heen reden was Barrydale. Er wonen, zoals de reisgidsen vermelden, veel immigranten en met name homoseksuelen. Ze zijn daar smaakvolle restaurants, en B&B’s begonnen. Het enige wat wij van Barrydale gezien hebben, zijn de lieflijk gekleurde huisjes die tegen de berghelling op gebouwd zijn. Wij raasden in rap tempo door. De tocht ging verder door verlaten en gedeeltelijk behoorlijk woestijnachtige landschappen. De bergketens rezen aan beide kanten omhoog. Een geweldig gezicht. Toen plotseling viel ons oog op een wit huisje in de middle of nowhere. Stond daar nou echt Ronnie’s Sex Shop? Ja, dat stond er echt. Volgens de ANWB gids is Ronnie in het niemandsland een pub begonnen voor de eenzame boeren en toeristen op doorreis. Ronnie’s Shop schreef hij destijds met rode verf op de witte muur van het gebouw. Een paar van zijn vrienden, waarschijnlijk na het nuttige van een drankje in Ronnie’s pub, schreven er op een nacht Sex bij en daarmee ontstond de naam Ronnie’s Sex Shop. Erg grappig op te zien als je er langs rijdt. Vervolgens doemt er tussen de bergen een bergtop op met een gespleten top, de zogenaamde Towerkop. Hierna gaat de weg kronkelend verder door de berglandschappen. We gingen van hoog tot laag en de oren bleven maar ‘poppen’ door het hoogteverschil. Het uitzicht was echt ongelooflijk mooi. Onderweg werden we nog tot stoppen gebracht door een familie die druk stond te zwaaien aan de kant van de weg. Er staken namelijk twee koeien over. En dat terwijl er volgens de verkeersborden slechts ‘skilpaaien’ over zouden kunnen steken. Een heel stuk verderop zagen we de struisvogels al in de weilanden staan. Wat een enorme beesten zijn dat eigenlijk. De gehele rit liepen, stonden en lagen er mensen aan de kant van de weg. Gewoon even uit te rusten of op weg naar hun eindbestemming. Je moest goed opletten want het was soms net overstekend wild, zo gevaarlijk liepen ze over de autoweg. Tegen een uur of 6 (we waren inmiddels dik 6 uur onderweg) kwamen we dan eindelijk in Oudtshoorn aan. Het hotel bleek een soort van vakantieparkje te zijn, althans qua uiterlijk. Lieflijke witte huisjes met rieten daken. Maar oh wat was het er koud. Zodra we de deur van ons huisje opende, kwam de kilte je tegemoet. Wel een romantisch huisje overigens. Volgens de vrouw van het hotel hadden we de semi-semi-semi-semi bruidssuite. Er lagen bloemetjes op bed, op de grond en in de douche. In de nacht werden we gewekt door het geluid van de inwonende struisvogels Lomo en Linda. Die stonden te grommen, want zo kan je hun geluid het beste omschrijven, alsof ze geslacht werden.

Wat een rustdag had moeten zijn

Vanmorgen vroeg wakker door de wind die nog steeds stevig door Cape Town raasde. Koffers ingepakt, Marianne had ontspoorde darmen en we konden op weg naar onze volgende hotel: Sea Point, vlak aan zee. We waren nog maar halverwege op weg, toen een vrachtauto het nodig vond om ons min of meer van de weg te drukken. Resultaat: de gehele linkerzijspiegel was aan gruzelementen en hing er losjes bij.

Wonder boven wonder hadden we verder niks. Toch met trillende knietjes verder gereden want Marianne had even het idee dat die vrachtwagen aan haar kant naar binnen wilde rijden. De truckchauffeur had blijkbaar niks gemerkt, want die ging ook in rap tempo voort. In het hotel meteen even naar het verhuurbedrijf gebeld en die waren al snel ter plaatse met een vervangende auto, een iets minder flitsende witte Ford Fiesta. Maar we moesten nog wel even aangifte bij Politie gaan doen. Wij dus te voet (ja de enkel van Marianne is inmiddels veel beter) naar het Politiebureau om aangifte te doen. Dit alles heeft ons min of meer de hele dag gekost en toen we eenmaal in het hotel weer aankwamen, was de dag al voorbij.

Plotseling kwam er iemand van het hotel in de kamer en zette een fles champagne voor ons koud, wat koekjes, flesjes water en chocoladesnoepjes. Geen idee of dit part of the deal was of omdat het toch geholpen heeft om tussen neus en lippen bij het reserveren te melden dat we op honeymoon waren. ;-) Straks dus heerlijk genieten van een glaasje bubbels saampjes op het balkon met uitzicht op zee (alhoewel het inmiddels wel al donker is).

Anonieme Alcoholisten on Tour

Vandaag werden we vroeg opgehaald door African Eagle tours. Er stond een wijnproeverij op het programma. Allereerst gingen we naar Stellenbosch om daar bij Zevenwacht 4 wijnen te proeven. Zevenwacht ligt in een rustige maar prachtige omgeving net iets buiten Stellenbosch in Kuilsrivier. Johan is niet zo’n wijndrinker en ook Marianne is niet echt van de rode wijn dus hoopten wij op wat witte wijnen. Die kregen wij ook als eerste: de Sauvignon Blanc en de Tin Mine White. Er stond tevens een kaasplankje op tafel die bij ons gretig aftrek vond. Heerlijk kaas! Maar ja, we waren hier voor de wijn en niet voor de kaas dus kregen we een rondleiding door de wijnkelders. Niet echt heel interessant als je al eens bij een brouwerij of een distillerij geweest bent. Het is allemaal een pot nat met als resultaat een heerlijke fles alcohol. Na de rondleiding waren de Pinotage aan de beurt en de Syrah. Niet echt ons ding, maar ach. Let wel, het was nog voor 10u dat we begonnen met de eerste wijn. Alcoholisten in spe. We hebben geen wijn gekocht overigens, alleen overheerlijke eigen gemaakte kaas van Zevenwacht. Na Zevenwacht reed het busje verder naar Stellenbosch waar we 45 minuten zelf door het oude centrum mochten slenteren. Johan en ik gebruikten die 45 minuten voornamelijk om een kopje rooibos thee te drinken met een scone erbij. Scone is niet het juiste woord, het leek verdorie wel een hele taart, zo groot was hij. Toen gingen we langs een Cheetah enclosure waar we even naar de daar aanwezige cheetahs gestaard hebben. Toen was het tijd voor Franschoek.

Het was tijd voor een lunch die we genuttigd hebben onder een parasolletje op een terrasje in Franschoek: een struisvogel burger. Na een ondergrondje in onze maag, gingen we naar het Dieu Donne landgoed in Franschoek.

Dit was een geweldig landgoed met een waanzinnig uitzicht op de dalen van Franschoek. We konden hier kiezen uit een groot aantal wijnen en mochten er 5 proberen. Na al die wijntjes, hadden we geen idee meer wat we gedronken hadden.


Na een ritje langs Victor Veste, de voormalige gevangenis waar Nelson Mandela de laatste jaren van zijn gevangenschap heeft doorgebracht, kwamen we in Paarl aan. Wederom 5 wijnen geproefd bij Seidelberg en een overheerlijke dessertwijn (rose) aangeschaft voor een van de volgende dagen op de hotelkamer(s).

Toen was het tijd om weer naar Cape Town te rijden en nadat we ons hadden omgekleed (het weer was inmiddels behoorlijk omgeslagen: harde windstoten zorgden voor een koude lucht). De enkel van Marianne zag er inmiddels minder indrukwekkend uit. Hij was niet dik meer, maar wel bont en blauw. Het lopen ging vandaag ook een heel stuk beter, al was trappen lopen nog een groot probleem. In de V&A Waterfont weer een hapje gegeten. Marianne heeft voor het eerst in haar leven slakken gegeten. Het was een gebakken slakken voorgerecht. Niet echt iets om over naar huis te schrijven, maar ook weer niet onsmakelijk. Daarna werd het tijd om weer terug naar het hotel te keren.

Down by the sea!

Vandaag was het tijd voor de Hop on/off bus. We hebben een heel groot stuk van Cape Town vanaf het bovendek van die bus gezien. Indrukwekkende gebouwen en mooie fotogelegenheden. Toen de bus langs Camps Bay kwam, zijn wij er uitgesprongen, of voor zover dat ging met die enkel van Marianne. Die was nog steeds dik en pijnlijk. In Camps Bay heerlijk een hapje en een drankje op het terras gedaan. Mooie en minder mooie mensen flaneerden over straat en wat is er nou leuker dan mensen kijken. Nadat we doorweekt van het zweet van de warme zon van het terras af dropen, zijn we het strand op gegaan. De wind was opgestoken en golven sloegen stuk tegen de zandbanken. Een geweldig gezicht. Twee uur nadat we van de bus gegaan waren, stapten we weer in zodat die ons naar V&A Waterfront terug kon brengen. De bus reed langs de gigantisch mooie villa’s die Camps Bay en Clifton rijk zijn. Een soort van Beverly Hills in Cape Town. Bij het V&A Waterfront zijn we weer op een terras neergestreken voor de nodige verkoelende drankjes, genietend van de zon, de zee en de mensen die voorbij kwamen. Uiteindelijk toch maar weer naar ons hotel gegaan. De enkel was nog steeds pijnlijk en dik en begon wat blauw te worden. Johan heeft dus heerlijk Marianne’s enkel verzorgd met wat crème en een nieuwe rekverband.

Voetjes in de lucht!

Na een lange vliegreis, maar toch met ieder 2 stoelen tot onze beschikking, zijn we rond 5u in de ochtend in Kaapstad geland. Het visum werd in het paspoort geplakt, de nodige stempels erbij en voila, we konden onze koffers pakken. Ging allemaal erg voortvarend. Aangezien we een auto geboekt hadden, hebben we deze opgehaald. Het bleek een flitsende witte Honda Jazz te zijn. Zo te zien, vrij nieuw. Als dat maar goed gaat.

Nadat Johan even moest wennen aan het aan de andere kant van de weg rijden, waren we in no time (mede dankzij de navigatie) in het hotel: Cape Castle. Op het eerste gezicht zag het hotel er een stuk shabby-er uit dan we via internet hadden gezien. Maar iedereen was erg aardig en we konden, geheel tot onze eigen verbazing, meteen inchecken. De kamer was wat aan de kleine kant, maar zag er verder prima uit. Het uitzicht was adembenemend. We konden zowel naar de Tafelberg kijken als naar de zee. We zagen vanuit onze kamer dan ook de zon opkomen. Ondanks dat we een paar luttele uurtjes in het vliegtuig geslapen hadden, zijn we niet in bed gekropen en zijn we te voet de boel gaan verkennen. Ontbeten bij Melissa’s aan de Main Road en daarna naar het Victoria & Alfred Waterfront gelopen.

Het ziet er daar erg gezellig uit. Het weer was werkelijk heerlijk. We hebben onze luie kont op een terras neergestreken en hebben genoten van wat onvervalste Schotse doedelzakmuziek en wat kanonschoten waarbij je in eerste instantie dacht dat de oorlog was uitgebroken. Blijkbaar is dat heel gewoon. Om 12u iedere dag gaat er een kanon af. Alleen nu was het wat uitgebreider: doedelzakmuziek, Argentijnse matrozen en wat veteranen en hotemetoten. Wij genoten van dit alles, zoals eerder gezegd, op een terrasje aan het water.

Boten kwamen voorbij (zeilboten, rondvaartboten, stoombootjes en zelfs een ware catamaran!). Wat een leven. Met een biertje en een cocktail in de hand in de zon lekker genieten van het uitzicht. Er kwamen zelfs wat zeehonden polshoogte nemen en staken hun koppetjes boven water uit. Maar, aangezien het weer zo goed was en de lucht stralend blauw, leek het ons geen gek idee om vandaag maar alvast naar de Tafelberg te gaan. Je weet immers maar nooit. Zodra het gaat waaien of de wolken vallen als een tafelkleed over de berg heen, dan is het gedaan met de pret want dan gaat de kabelbaan niet. Dus hup in een taxi gesprongen en de berg gedeeltelijk opgereden. Na een kleine kwartiertje wachten, waren we aan de beurt en konden we in de gondel stappen. Binnen 3 minuten waren we boven, tezamen met 63 andere toeristen die bij ons in de gondel zaten.

Het uitzicht was in een woord spectaculair. Dit was dus die beroemde Tafelberg en wat we beneden zagen, was dus Cape Town. We hopten van rots naar rots en deden ons avontuurlijker voor dan we waren, stonden af en toe vlak naast een afgrond. Het kon ons niet deren, ons kon niks gebeuren. Althans dat dachten we. Ware het niet dat Marianne weer lekker slim bezig was en op het meest vlakke deel van de berg uitgleed en door haar enkel ging. Resultaat: geschaafde knie en een enkel waar een olifant jaloers op zou zijn. In een mum van tijd was de enkel dik en stond het huilen haar nader dan het lachen. Maar Marianne, zou Marianne niet zijn als ze niet door Johan mee gesleurd werd naar de kabelbaan. Het lopen ging niet echt lekker. Erg pijnlijk maar ja, wat moet je dan daar boven op die verdomde berg. Terug in het hotel meteen bij de receptie de enkel laten zien en die werd vakkundig ingesmeerd en verbonden. De pijn ging er niet mee weg, maar de zwelling werd wel minder. ’s Avonds dan toch nog maar even strompelend naar het V&A Waterfront gelopen om te genieten van een heerlijke stukje vlees: een wildkebab van gemsbok, springbok, gnoe en eland. Met kloppende enkel en harde kussens, zijn we daarna ons bed in gedoken voor die langverwachte nachtrust.

Het aftellen is begonnen ...

Dagsê!

De bruiloft is voorbij en de plannen voor de honeymoon hebben eindelijk vorm gekregen doordat we gisteren definitief geboekt hebben.

A.s. zondag vertrekken we naar Kaapstad waar we tot 12 mei a.s. zullen verblijven. Althans niet de gehele reis in Kaapstad, maar ook in de omgeving. We hebben gisteren een boeking gemaakt voor een autohuur in Kaapstad, waarbij we vandaag te horen krijgen of dat gelukt is of niet. Zo niet, dan moeten we snel via internet nog wat proberen te regelen en mocht het absoluut niet meer gaan lukken om last minute een auto met automaat (wel zo handig, zodat je niet zoveel hoeft op te letten als je aan de andere kant van de weg rijdt) te regelen, dan zijn we in het ergste geval aangewezen op het openbaar vervoer. Wat overigens ook geen probleem is hoor. Er zijn genoeg manieren om te komen waar we zijn moeten.

We hebben gisteren ook meteen voor de eerste 3 nachten een hotel geboekt in Kaapstad. We verblijven van maandag t/m donderdag in Protea Hotel Cape Castle. Het hotel ziet er online goed uit en heeft een zwembad en parkeergarage dus hier kunnen wij voorlopig prima mee uit de voeten. Voor de overige nachten kijken we of ter plaatse of boeken we voor vertrek nog wat nachtjes ergens. Eerst maar eens een reisschema gaan opstellen. Dus vandaag gaan we (nadat we ons internationaal rijbewijs hebben gehaald bij de ANWB) ons even orienteren op wat we allemaal willen gaan doen. Er is overigens genoeg te doen. Kleine safari's, sandboarden, cagediven, duiken, wijnroute volgen, tuinroute volgen, de Tafelberg bestijgen, strand, struisvogelrijden ... you name it. Genoeg opties dus.

Voor degenen die geinteresseerd zijn:
op zondag 27/4 vertrekken we om 12.40 naar Frankfurt waar we om 13.50 aankomen. Een aantal uurtjes later (en de nodige duty free aankopen verder) vertrekken we om 17.20 uur van Frankfurt naar Cape Town, waar we om 5 uur de volgende ochtend aankomen (maandag). Er is gelukkig geen tijdsverschil dus een jetlag zullen we niet hebben. Als het nou ook nog een beetje lukt om te slapen in het vliegtuig, moet oververmoeidheid geen rol gaan spelen.
Op maandag 12 mei vertrekken we om 7.00 uur van Cape Town naar Frankfurt waar we diezelfde dag aankomen om 18.45 uur en om 21.10 weer doorvliegen naar Amsterdam en als alles goed gaat, komen we om 22.20 aan op Schiphol. Een dagje extra vrij is dus geen overbodige luxe dus we zijn de dag erna lekker nog een dagje thuis.

Het aftellen is dus begonnen. De laatste voorbereidingen nog treffen en dan kunnen we de koffers gaan inpakken!

Koebaai!!!

Nieuw jaar, nieuwe blog, nieuwe reis.

In navolging op vorig jaar, houden we ook dit jaar weer een kleine blog bij van onze reizen. Dit keer alleen niet meer op de oude site, maar via blogspot!

Natuurlijk blijft de oude blog ook bestaan dus wil je nog teruglezen wat wij vorig jaar gedaan hebben, kijk dan op:

http://marjohabroad.web-log.nl