Beestenboel

Ons beestachtig dagje begon vandaag bij de Oudtshoorn Ostrich Farm waar vriendelijke Mike ons van alles vertelde over de struisvogel. Zo legde hij ons uit wat het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje is. Het mannetje is zwart met wit en het vrouwtje is bruinig. Het vrouwtje zit overdag op de eieren en heeft dus een beschutte kleur zodat ze niet opvalt in het landschap. Het mannetje zit ’s nachts op de eieren en heeft dus de donkere kleur zwart zodat hij ’s nachts niet opvalt.

De heren die tijdens de rondleiding aanwezig waren, mochten zoenen met een vrouwtjes struisvogel. Zo ook Johan die met volle teugen genoot van de zoen van deze dame: een stukje voer tussen zijn lippen zorgde al voor een geweldige sensatie. De struisvogel pikte het stukje zo tussen zijn lippen weg. Johan had geluk. Een Braziliaan uit het groepje was minder fortuinlijk. Hij had een klein stukje voer gekregen en de struisvogel kon er niet echt bij en heeft 3 pogingen moeten doen om het voer te pakken te krijgen. Resultaat: een grote rode bloeduitstorting naast zijn lip (een liefdeskus?????). Daarna was het de beurt aan Marianne om kennis te maken met deze dame. Marianne ging naast de struisvogel staan, Mike deed wat voer in zijn hand en leidde de lange harige nek van de struisvogel langs Marianne’s hals. De lange nek hing als een strop op haar hals heen, hetgeen ernstig kriebelde. Daarna verlieten we deze tamme dame en gingen we naar een aantal andere struisvogels kijken. Even later mochten we op de struisvogel rijden. Johan was een tikkeltje te zwaar en mocht er niet op, maar Marianne nog net wel. Het was een hele belevenis ook al werd ze na nog geen 10 seconden weer van de struisvogel af geworpen. Gemengde gevoelens want het was toch wel erg leuk, maar eigenlijk ook best zielig voor die beesten. Daarna nog even met een bak met voer gestaan waaruit al die beesten tegelijk gingen eten wat zorgde voor een waar nekkenfestijn om Marianne heen.


Later lieten we de struisvogels voor wat ze waren en gingen we een eindje rijden. We wilden naar de watervallen, maar de huurauto was niet echt op een kiezelstenenpad door de bergen berekend en we waren dan ook maar weer snel omgekeerd. Hierna reden we door naar de Cango Wildlife Ranch wat een soort van dierentuinachtig iets is. We werden rondgeleid door een aardige dame, Dunné genaamd. Je kon er zelfs in een kooi het water in worden gelaten om tussen de krokodillen te zitten. Maar het weer was redelijk omgeslagen en fris dus niet echt een aantrekkelijke gedachte. Afgezien van het feit dat zwemmen met krokodillen ons sowieso niet echt aanstond (al lagen de krokodillen wat versufd langs de rand van het meertje). Marianne is nog wel even bij twee tijgerwelpjes in de kooi gegaan, maar kwam gedesillusioneerd weer naar buiten: de diertjes waren helemaal niet zo zacht als ze had gedacht, ze voelden aan als een ruwe hond.



Om de dag goed af te sluiten, hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje, Jemima. Voor degenen die binnenkort in de buurt van Oudtshoorn komen, een absolute aanrader! Geweldig eten en een geweldige sfeer.