Wat een rustdag had moeten zijn

Vanmorgen vroeg wakker door de wind die nog steeds stevig door Cape Town raasde. Koffers ingepakt, Marianne had ontspoorde darmen en we konden op weg naar onze volgende hotel: Sea Point, vlak aan zee. We waren nog maar halverwege op weg, toen een vrachtauto het nodig vond om ons min of meer van de weg te drukken. Resultaat: de gehele linkerzijspiegel was aan gruzelementen en hing er losjes bij.

Wonder boven wonder hadden we verder niks. Toch met trillende knietjes verder gereden want Marianne had even het idee dat die vrachtwagen aan haar kant naar binnen wilde rijden. De truckchauffeur had blijkbaar niks gemerkt, want die ging ook in rap tempo voort. In het hotel meteen even naar het verhuurbedrijf gebeld en die waren al snel ter plaatse met een vervangende auto, een iets minder flitsende witte Ford Fiesta. Maar we moesten nog wel even aangifte bij Politie gaan doen. Wij dus te voet (ja de enkel van Marianne is inmiddels veel beter) naar het Politiebureau om aangifte te doen. Dit alles heeft ons min of meer de hele dag gekost en toen we eenmaal in het hotel weer aankwamen, was de dag al voorbij.

Plotseling kwam er iemand van het hotel in de kamer en zette een fles champagne voor ons koud, wat koekjes, flesjes water en chocoladesnoepjes. Geen idee of dit part of the deal was of omdat het toch geholpen heeft om tussen neus en lippen bij het reserveren te melden dat we op honeymoon waren. ;-) Straks dus heerlijk genieten van een glaasje bubbels saampjes op het balkon met uitzicht op zee (alhoewel het inmiddels wel al donker is).