6 jaar na dato

Bijna 6 jaar na dato heb ik besloten weer een blog te schrijven. Niet dat we nu zo'n spannende reis in het vooruitzicht hebben, maar gewoon omdat ik het schrijven voor m'n diverse blogs toch mis. Ik dacht nog even terug te kijken naar mijn oude blogposts en zag dat ik alleen Zuid Afrika hier heb staan.  Mijn andere blogs stonden blijkbaar op weblog en tja die is niet meer. Gewoon weg. Foetsie. Verdwenen. En daarmee ook mijn blogs over onze reizen naar Azië en naar Schotland. En ja, daar baal ik wel een beetje van. Want in die blogs liet ik de wereld weten dat ik ten huwelijk gevraagd was. In Singapore. In een kabelbaan naar Sentosa... 

Note to myself: maak een kopie van je blogs! 

Oh en hele spannend reizen zullen we de komende tijd wel niet maken. Met 3 kleine kinderen is dat toch heel anders. Maar onze eerste gezamenlijke gezinsreis is geboekt: Exotisch....... Antwerpen.

Quad rijden

Vandaag hebben we de auto gepakt en zijn we naar een plaats ten oosten van Kaapstad gereden waar we zijn gaan quad rijden. Marianne vond het in eerste instantie eigenlijk best griezelig (terwijl het juist Marianne was die in Nederland deze trip geregeld heeft) aangezien ze niet wist wat haar te wachten stond en ze niet echt wist of het haar wel zou lukken, ook al gezien het feit dat haar enkel weer aardig zeer begint te doen. Maar na 2 keer de bosjes in gereden te hebben binnen de eerste 10 minuten, bleek het eigenlijk helemaal niet eng te zijn. 2 uur lang hebben we door de bergen gereden wat een enorme kick heeft gegeven. Ontzettend mooi uitzicht vanuit de bergen op het dal wat beneden lag. Wij waren overigens de enigen die die middag een tripje gepland hadden staan. Dus we hadden een eigen privé-instructeur die voorop reed. Johan ging het wat makkelijker af dan Marianne want deze laatste zat toch redelijk gespannen op de quad. Het geeft dan wel een enorme kick, maar je moet ook goed opletten dat je niet in een afgrond stort. Maar alles ging goed. Marianne heeft nu nog de adrenaline door haar lijf gieren.

Safari

Gisteren en vandaag zijn we in het Aquila Wildlife Reservaat geweest. Een busje van Aquila kwam ons om half 6 ’s ochtends al halen en nog voor het ontbijt (2,5 uur later) kwamen we in het reservaat aan. Een overheerlijk ontbijtje genuttigd en daarna naar onze kamer gebracht. Een groot huisje met dito bed, een heerlijk groot bad en een douche die buiten staat. Nou was het weer guur dus die buitendouche is nooit door ons gebruikt. We hebben tot de lunch heerlijk in de lounge van het hoofdgebouw gezeten naast een open haard met voetbal op de tv. Toen zijn we gaan lunchen, wat overigens ook weer ontzettend lekker was. Daarna nog even bij de open haard gezeten en toen was het tijd voor onze eerste gamedrive. Samen met een stel meiden uit Canada en met Gideon, onze Ranger, gingen we met de jeep op pad. We kwamen onderweg een groot aantal dieren tegen. Sommige bleven op een afstand, andere kwamen weer vrij dicht bij, iets te dichtbij soms. Welke dieren hebben we gezien? Goede vraag: de blauwe wildebeest, de giraffe (klein type giraf), de zebra, de neushoorn, de springbok, de buffel, leeuwen en de nijlpaarden. Na een 2,5 uur duren de gamedrive (het werd inmiddels donker), gingen we weer terug naar het reservaat om daar van het diner te smullen. Daarna vroeg naar bed, want de volgende dag zou ons om 7u alweer een nieuwe gamedrive te wachten staan.









Vandaag hebben we weer een groot aantal dieren gezien die we gisteren al hebben gezien, maar dit keer waren ook de olifanten aanwezig. Geweldige dieren! Geweldige safari! Daarna in de zon relaxen bij het zwembad (overigens wel met lange broek aan, want zo warm was het nou ook weer niet), lunchen en toen weer terug naar het hotel! Weer een rit van circa 2 uur.

Ronnie’s Sex Shop

Vandaag begon de lange reis terug naar Kaapstad weer. In eerste instantie wilden we dit keer langs de kust rijden, maar hebben toch maar weer gekozen voor het geweldige berglandschap van de heenreis. Nogmaals genoten we van het uitzicht en ook dit keer kwamen we onderweg weer langs Ronnie’s. Deze keer toch maar even gestopt om iets te nuttigen. Ronnie’s is dus echt geen sexshop, maar een pub met een restaurantje ernaast. We hebben heerlijk in de zon gezeten en zelfs Ronnie kwam in eigen persoon nog even bij de pub kijken. Het bleek een oudere grijze man te zijn met een enorme vlecht in zijn haar. Ondanks dat we lekker zaten op het terras bij Ronnie, hebben we toch de auto maar weer gestart en zijn we verder richting Kaapstad gegaan. Dit keer hebben we een hotel midden in kaapstad. De navigatie was volgens ons ernstig in war en leidde ons via allerlei voorsteden gaan waar je ’s avonds absoluut niet alleen over straat had willen gaan. Taxibusjes duwden je bijna van de weg, trapten vlak voor je plotseling op de rem of schoten gewoon vlak langs je heen. We waren dan ook blij dat we Belleville weer verlaten konden en bij ons hotel aankwamen. Het hotel ligt in de Gardens, zoals de buurt hier genoemd wordt. Het is een trendy hotel. Eigenlijk zouden we hier maar 3 nachten blijven, maar hebben meteen het andere hotel gecanceld en hebben hier 3 nachten bijgeboekt. Wie wil namelijk nou niet lekker lang in deze hotelkamer blijven: douche midden in de kamer, slechts gescheiden door een kraakhelder glazen wandje. Aan de muur hangt een platte beeldbuis en het bed is heerlijk groot. Ja, hier kunnen we ons wel een tijdje vermaken.

Beestenboel

Ons beestachtig dagje begon vandaag bij de Oudtshoorn Ostrich Farm waar vriendelijke Mike ons van alles vertelde over de struisvogel. Zo legde hij ons uit wat het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje is. Het mannetje is zwart met wit en het vrouwtje is bruinig. Het vrouwtje zit overdag op de eieren en heeft dus een beschutte kleur zodat ze niet opvalt in het landschap. Het mannetje zit ’s nachts op de eieren en heeft dus de donkere kleur zwart zodat hij ’s nachts niet opvalt.

De heren die tijdens de rondleiding aanwezig waren, mochten zoenen met een vrouwtjes struisvogel. Zo ook Johan die met volle teugen genoot van de zoen van deze dame: een stukje voer tussen zijn lippen zorgde al voor een geweldige sensatie. De struisvogel pikte het stukje zo tussen zijn lippen weg. Johan had geluk. Een Braziliaan uit het groepje was minder fortuinlijk. Hij had een klein stukje voer gekregen en de struisvogel kon er niet echt bij en heeft 3 pogingen moeten doen om het voer te pakken te krijgen. Resultaat: een grote rode bloeduitstorting naast zijn lip (een liefdeskus?????). Daarna was het de beurt aan Marianne om kennis te maken met deze dame. Marianne ging naast de struisvogel staan, Mike deed wat voer in zijn hand en leidde de lange harige nek van de struisvogel langs Marianne’s hals. De lange nek hing als een strop op haar hals heen, hetgeen ernstig kriebelde. Daarna verlieten we deze tamme dame en gingen we naar een aantal andere struisvogels kijken. Even later mochten we op de struisvogel rijden. Johan was een tikkeltje te zwaar en mocht er niet op, maar Marianne nog net wel. Het was een hele belevenis ook al werd ze na nog geen 10 seconden weer van de struisvogel af geworpen. Gemengde gevoelens want het was toch wel erg leuk, maar eigenlijk ook best zielig voor die beesten. Daarna nog even met een bak met voer gestaan waaruit al die beesten tegelijk gingen eten wat zorgde voor een waar nekkenfestijn om Marianne heen.


Later lieten we de struisvogels voor wat ze waren en gingen we een eindje rijden. We wilden naar de watervallen, maar de huurauto was niet echt op een kiezelstenenpad door de bergen berekend en we waren dan ook maar weer snel omgekeerd. Hierna reden we door naar de Cango Wildlife Ranch wat een soort van dierentuinachtig iets is. We werden rondgeleid door een aardige dame, Dunné genaamd. Je kon er zelfs in een kooi het water in worden gelaten om tussen de krokodillen te zitten. Maar het weer was redelijk omgeslagen en fris dus niet echt een aantrekkelijke gedachte. Afgezien van het feit dat zwemmen met krokodillen ons sowieso niet echt aanstond (al lagen de krokodillen wat versufd langs de rand van het meertje). Marianne is nog wel even bij twee tijgerwelpjes in de kooi gegaan, maar kwam gedesillusioneerd weer naar buiten: de diertjes waren helemaal niet zo zacht als ze had gedacht, ze voelden aan als een ruwe hond.



Om de dag goed af te sluiten, hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje, Jemima. Voor degenen die binnenkort in de buurt van Oudtshoorn komen, een absolute aanrader! Geweldig eten en een geweldige sfeer.

Ondergronds Oudtshoorn

Vandaag zijn we naar de Cango Caves geweest. Het was een ritje de bergen in net buiten Oudtshoorn. De Cango Caves zijn grotten die ontstaan zijn door druipsteen. De grotten bestaan uit een groot aantal kamers waarin indrukwekkende formaties te zien zijn, zowel stalagmieten als stalagtieten. Deze grotten zijn een van de indrukwekkendste grotten ter wereld en behoren tot een van de 7 wonderen van Afrika. Al had Marianne het na 2 kamers eigenlijk wel gezien, de cultuurbarbaar!!! Toen we na een tijdje weer uit de grotten kwamen, bleek het weer tegen te vallen: bewolkt en regen! Onze plannen om nog wat leuke dingen te bezoeken, vielen letterlijk in het water en de rest van de dag hebben we in ons huisje in Oudtshoorn doorgebracht. Lang leve de puzzels, kranten en tv!

Driving all day, my hands wet on the wheel

Vandaag zijn we naar Oudtshoorn gereden. Met de navigatie op de voorruit geplakt, gingen we op weg. “Zeg schat, weet je zeker dat we wel goed gaan?” werd meerdere malen over en weer gezegd, maar ja, we vertrouwden de navigatie en reden dus gewoon door. De weg voerde van snelwegen naar hoofdwegen en van dalen naar bergtoppen. Het gebied waardoor we reden heet De Karoo. De afstand die we moesten afleggen was rond de 450 km. Halverwege de middag kwamen we door het pittoreske stadje Montagu waar we even een pitstop gemaakt hebben en bij Rambling Rose een heerlijke lunch genuttigd hebben. Na nog even onze benen gestrekt te hebben, klommen we toch maar weer in de auto en wat waren we dankbaar voor de airco want de zon stond fel aan de hemel te branden. Vanaf Montagu begint de Route 62, de Zuid-Afrikaanse tegenhanger van de bekende Route 66 in Amerika. De volgende plaats waardoor we heen reden was Barrydale. Er wonen, zoals de reisgidsen vermelden, veel immigranten en met name homoseksuelen. Ze zijn daar smaakvolle restaurants, en B&B’s begonnen. Het enige wat wij van Barrydale gezien hebben, zijn de lieflijk gekleurde huisjes die tegen de berghelling op gebouwd zijn. Wij raasden in rap tempo door. De tocht ging verder door verlaten en gedeeltelijk behoorlijk woestijnachtige landschappen. De bergketens rezen aan beide kanten omhoog. Een geweldig gezicht. Toen plotseling viel ons oog op een wit huisje in de middle of nowhere. Stond daar nou echt Ronnie’s Sex Shop? Ja, dat stond er echt. Volgens de ANWB gids is Ronnie in het niemandsland een pub begonnen voor de eenzame boeren en toeristen op doorreis. Ronnie’s Shop schreef hij destijds met rode verf op de witte muur van het gebouw. Een paar van zijn vrienden, waarschijnlijk na het nuttige van een drankje in Ronnie’s pub, schreven er op een nacht Sex bij en daarmee ontstond de naam Ronnie’s Sex Shop. Erg grappig op te zien als je er langs rijdt. Vervolgens doemt er tussen de bergen een bergtop op met een gespleten top, de zogenaamde Towerkop. Hierna gaat de weg kronkelend verder door de berglandschappen. We gingen van hoog tot laag en de oren bleven maar ‘poppen’ door het hoogteverschil. Het uitzicht was echt ongelooflijk mooi. Onderweg werden we nog tot stoppen gebracht door een familie die druk stond te zwaaien aan de kant van de weg. Er staken namelijk twee koeien over. En dat terwijl er volgens de verkeersborden slechts ‘skilpaaien’ over zouden kunnen steken. Een heel stuk verderop zagen we de struisvogels al in de weilanden staan. Wat een enorme beesten zijn dat eigenlijk. De gehele rit liepen, stonden en lagen er mensen aan de kant van de weg. Gewoon even uit te rusten of op weg naar hun eindbestemming. Je moest goed opletten want het was soms net overstekend wild, zo gevaarlijk liepen ze over de autoweg. Tegen een uur of 6 (we waren inmiddels dik 6 uur onderweg) kwamen we dan eindelijk in Oudtshoorn aan. Het hotel bleek een soort van vakantieparkje te zijn, althans qua uiterlijk. Lieflijke witte huisjes met rieten daken. Maar oh wat was het er koud. Zodra we de deur van ons huisje opende, kwam de kilte je tegemoet. Wel een romantisch huisje overigens. Volgens de vrouw van het hotel hadden we de semi-semi-semi-semi bruidssuite. Er lagen bloemetjes op bed, op de grond en in de douche. In de nacht werden we gewekt door het geluid van de inwonende struisvogels Lomo en Linda. Die stonden te grommen, want zo kan je hun geluid het beste omschrijven, alsof ze geslacht werden.