Driving all day, my hands wet on the wheel

Vandaag zijn we naar Oudtshoorn gereden. Met de navigatie op de voorruit geplakt, gingen we op weg. “Zeg schat, weet je zeker dat we wel goed gaan?” werd meerdere malen over en weer gezegd, maar ja, we vertrouwden de navigatie en reden dus gewoon door. De weg voerde van snelwegen naar hoofdwegen en van dalen naar bergtoppen. Het gebied waardoor we reden heet De Karoo. De afstand die we moesten afleggen was rond de 450 km. Halverwege de middag kwamen we door het pittoreske stadje Montagu waar we even een pitstop gemaakt hebben en bij Rambling Rose een heerlijke lunch genuttigd hebben. Na nog even onze benen gestrekt te hebben, klommen we toch maar weer in de auto en wat waren we dankbaar voor de airco want de zon stond fel aan de hemel te branden. Vanaf Montagu begint de Route 62, de Zuid-Afrikaanse tegenhanger van de bekende Route 66 in Amerika. De volgende plaats waardoor we heen reden was Barrydale. Er wonen, zoals de reisgidsen vermelden, veel immigranten en met name homoseksuelen. Ze zijn daar smaakvolle restaurants, en B&B’s begonnen. Het enige wat wij van Barrydale gezien hebben, zijn de lieflijk gekleurde huisjes die tegen de berghelling op gebouwd zijn. Wij raasden in rap tempo door. De tocht ging verder door verlaten en gedeeltelijk behoorlijk woestijnachtige landschappen. De bergketens rezen aan beide kanten omhoog. Een geweldig gezicht. Toen plotseling viel ons oog op een wit huisje in de middle of nowhere. Stond daar nou echt Ronnie’s Sex Shop? Ja, dat stond er echt. Volgens de ANWB gids is Ronnie in het niemandsland een pub begonnen voor de eenzame boeren en toeristen op doorreis. Ronnie’s Shop schreef hij destijds met rode verf op de witte muur van het gebouw. Een paar van zijn vrienden, waarschijnlijk na het nuttige van een drankje in Ronnie’s pub, schreven er op een nacht Sex bij en daarmee ontstond de naam Ronnie’s Sex Shop. Erg grappig op te zien als je er langs rijdt. Vervolgens doemt er tussen de bergen een bergtop op met een gespleten top, de zogenaamde Towerkop. Hierna gaat de weg kronkelend verder door de berglandschappen. We gingen van hoog tot laag en de oren bleven maar ‘poppen’ door het hoogteverschil. Het uitzicht was echt ongelooflijk mooi. Onderweg werden we nog tot stoppen gebracht door een familie die druk stond te zwaaien aan de kant van de weg. Er staken namelijk twee koeien over. En dat terwijl er volgens de verkeersborden slechts ‘skilpaaien’ over zouden kunnen steken. Een heel stuk verderop zagen we de struisvogels al in de weilanden staan. Wat een enorme beesten zijn dat eigenlijk. De gehele rit liepen, stonden en lagen er mensen aan de kant van de weg. Gewoon even uit te rusten of op weg naar hun eindbestemming. Je moest goed opletten want het was soms net overstekend wild, zo gevaarlijk liepen ze over de autoweg. Tegen een uur of 6 (we waren inmiddels dik 6 uur onderweg) kwamen we dan eindelijk in Oudtshoorn aan. Het hotel bleek een soort van vakantieparkje te zijn, althans qua uiterlijk. Lieflijke witte huisjes met rieten daken. Maar oh wat was het er koud. Zodra we de deur van ons huisje opende, kwam de kilte je tegemoet. Wel een romantisch huisje overigens. Volgens de vrouw van het hotel hadden we de semi-semi-semi-semi bruidssuite. Er lagen bloemetjes op bed, op de grond en in de douche. In de nacht werden we gewekt door het geluid van de inwonende struisvogels Lomo en Linda. Die stonden te grommen, want zo kan je hun geluid het beste omschrijven, alsof ze geslacht werden.